Na przestrzeni ostatnich lat proces globalizacji zmusza właścicieli sklepów, biur podróży, instytucji szkoleniowych, itp. do udostępniania swoich usług w Internecie. Mimo iż szybko rozwijające się nowe technologie umożliwiają tworzenie serwisów internetowych, nie każdy użytkownik Internetu może dotrzeć do potrzebnej informacji gdyż są grupy, które nadal napotykają bariery w cyberprzestrzeni.
Dlatego na przełomie XX i XXI wieku, Konsorcjum W3C (World Wide Web Consortium) oraz Parlament Unii Europejskiej podkreśliły potrzebę ujednolicenia i ustandaryzowania serwisów, portali i stron internetowych w taki sposób, aby każda grupa użytkowników mogła swobodnie dotrzeć do potrzebnej informacji. Dzięki wdrożeniu wytycznych dla dostępności treści internetowych 2.0 (Web Content Accessibility Guidelines – WCAG 2.0), dostęp do obrazów, infografiki, wykresów, zawartości multimedialnej jest możliwy dla osób marginalizowanych. Przede wszystkim osoby starsze czy osoby z niepełnosprawnościami są wykluczone cyfrowo, gdyż mają kłopot z odczytaniem czy wysłuchaniem treści zarówno tekstowej jak i nietekstowej.
W efekcie projektanci stron, redaktorzy, tłumacze czy dziennikarze odpowiedzialni za treści, powinni realizować odpowiednią strategię budowania stron internetowych dla wszystkich, aby przedstawiane informacje były dostępne, zrozumiałe i możliwe do odczytania szczególnie przez osoby korzystające z czytników ekranu czy z dysfunkcją słuchu.
W wirtualnym społeczeństwie multimodalna komunikacja powinna przebiegać szybko, bez ograniczeń i barier. W czasie wystąpienia autorka odniesie się do zasad dostępności treści zawartych na stronach internetowych wskazując na sposoby wdrożenia zasad WCAG 2.0 (2.1) aby każdy użytkownik Internetu, w szczególności stron zbudowanych na WordPressie, miał możliwość eksploracji zawartości i odkrywania wiedzy bez poczucia wykluczenia cyfrowego.